شخصیت خشیارشا، شاه شاهان

نوع مقاله : ترجمه

نویسنده

دانشگاه تهران

چکیده

سانچیزی ویردنبورخ در این مقاله تلاش دارد سیمای روانی و شخصیت خشیارشا را بر اساس منابع یونانی علی‌الخصوص تواریخ هرودوت، کتیبه‌ها و سنگ‌نگاره‌های هخامنشی ترسیم نماید و مهم‌تر از آن نقدی دربارۀ ارزش هر دسته از منابع در نگارش تاریخ هخامنشیان ارائه دهد. پرسش اصلی او مبتنی بر این است که آیا تصویر خشیارشا و شخصیت او در منابع کلاسیک و پژوهش‌های جدید مطابق واقعیت است یا از تعصبات یونان‌محوری سرچشمه گرفته که بدون درنظر گرفتن نقد تاریخی نسل‌به‌نسل در کتب تاریخ تکرار شده‌اند. او همچنین بر ارزش‌گذاری صحیح کتیبه‌های هخامنشی و منتج بودن آنها از سنت‌های شفاهی و نوشتاری ادبی و نه خصوصیات مستقل و شخصی شاهان، تمرکز می‌کند. روش او مبتنی بر بررسی و نقد منابع یونانی، کتیبه‌های شاهی و سنگ‌نگاره‎ها با تلاش برای به دست دادن دیدگاهی جدید در این‌باره است. سانچیزی ویردنبورخ در پایان بر همین اساس نتیجه می‌گیرد که اولاً، بسیاری از پرسش‌های مطرح شده توسط پژوهشگران و به تبع پاسخ‌های آنها، حاصل تعصبات یونان‌محور هستند. دوم، در بررسی منابع، پیش از استنتاج راجع به شخص یا دوره‌ای خاص باید به دو عامل سنت و نوآوری توجه داشت. سوم، شخصیت خشیارشا بیش از آن که نشانگر تفاوتی عمیق در اخلاق و سیاست‌های مذهبی او نسبت به شاهان پیشین خود باشد، نمایان‌گر ادامۀ همان سنت‌ها و اصول، خصوصاً سنن دورۀ داریوش است. چهارم، مسائلی چون ‌مزاج‌ آتشین یا زن‌بارگی وی چندان بر مدارک مستحکم و مکرر استوار نیست. به همین جهت دورۀ او حتی می‌تواند به‌عنوان اوج دورۀ هخامنشی و نه آغاز افول آن درنظر گرفته شود. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Personality of Xerxes, King of the Kings

نویسنده [English]

  • Fatemeh Kameli
University of Tehran
چکیده [English]

In the present article Sancisi-Weerdenburg attempts to paint a picture of Xerxes’ mental character and his personality according to the Greek sources especially the Histories of Herodotus, Achaemenid inscriptions and depictions, and more importantly, critique the merits of every group of sources for writing the history of Achaemenids. Her main question is whether Xerxes’ portrait and character in Classical sources and modern research agree with reality or are rooted in helleno-centric bias that has been embodied in history books generation after generation without being historically criticized. Moreover, she concentrates on the correct evaluation of Achaemenid inscriptions and the fact that they are the results of oral and written literary traditions and not the personal independent qualities of kings. Her method is examining and criticizes Greek sources, Achaemenid inscriptions, and depictions to present a new perspective on the subject. In this regard, Sancisi-Weerdenburg finally concludes: firstly, many of the questions that scholars have raised, and naturally their answers are the results of  helleno-centric bias. Secondly, in examining the sources, we should take two elements into consideration before deducing about a person or an era: tradition and innovation. Thirdly, the personality of Xerxes more than reflecting a deep difference in his morals and religious policies compared to previous kings indicates the continuation of the same traditions and principles, particularly the traditions of Darius’s reign. Fourthly, issues like Xerxes’ irascible temper or his being a womanizer are not based on solid and repetitious evidence. Hence his period can even be considered the climax.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Xerxes
  • Achaemenids
  • Herodotus’ Histories
  • Xerxes’ Personality
  • Achaemenian