ماهیت مناسبات ایران و چین در دوره ایلخانیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه ارومیه

2 کارشناس ارشد تاریخ

چکیده

مناسبات ایران و چین به عنوان دوتمدن کهنسال، پیشینۀ دور و دراز دارد، این مناسبات در سطوح مختلف و شامل مسایل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... بوده است. اما در طول تاریخ این مناسبات به یک منوال نمانده است و بعضاً دچار تغییراتی شده است، درسدۀ هفتم هجری هر دو کشور ایران و چین در معرض هجوم قوم مغول قرارگرفتند. باتکمیل شدن فتح ایران و چین و ایجاد حکومت خانوادگی و خویشاوند مغول(ایلخانان درایران و یوآن درچین) فضای جدیدی بر مناسبات میان این دو کشورحاکم گردید، به گونه ای که مناسبات این دوره به ظاهر به اوج اعتلای خود رسید. اینکه این افزایش مناسبات چه زمینه ونتایجی داشت، در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The quiddity of Iran and China relations in the time of Ilkhanian

نویسندگان [English]

  • Ali Salari Shadi 1
  • Karim Faraji 2
1
2
چکیده [English]

The relations between Iran and China, as two ancient civilizations, possess a long and old antecedent. These relations had been perceived on different levels such as, political, economic, cultural and other fields. However the mentioned relations had never been maintained in a harmonized manner. And sometimes have experienced some changes. In 7th century (A.H) both Iran and China were exposed to Mongolians’ attack. New atmosphere was appeared over the relations of both countries right after the completion of the conquest of Iran and China and the establishment of ancestral government of Mongols (Ilkhanian in Iran and Juan in China), so that these relations had been apparently hit the pick of its exaltation. The results and the background of the expanding of these relations will be investigated in the following essay.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Foreign Relations
  • Iran
  • China
  • Ilkhanan
  • Silk Roud
  • Qvbylay Qaan
آذری، علاءالدین(1377)، تاریخ روابط ایران باچین، تهران: امیرکبیر.
آشوری، داریوش (1371)، نگاهی به سرزمین، تاریخ وفرهنگ چین، تهران: مجموعۀ فرهنگ آسیا.
آیتی، عبدالمحمد، (1372)، تحریرتاریخ وصاف، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ابرو، حافظ(1375)، حغرافیایی حافظ ابرو، تصحیح صادق سجادی، تهران: میراث مکتوب.
ابن بطوطه (1361)، سفرنامه ابن بطوطه، ترجمۀ محمد علی موّحد، تهران: علمی و فرهنگی.
اشپولر، برتولد(1365)، تاریخ مغول درایران، ترجمۀ محمود میرآفتاب: تهران،علمی و فرهنگی.
اقبال، عباس (1364)، تاریخ مغول، تهران: امیرکبیر.
القاشانی، ابوالقاسم عبدالله بن محمد(1384)، تاریخ الجایتو، به اهتمام مهین همبلی، تهران: علمی و فرهنگی.
ای دان، وانگ(1379)، تاریخ چین( از جوامع التواریخ خواجه رشیدالدین)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
بارتولد، و.و(1366)، ترکستان نامه، ترجمۀ کریم کشاورز، تهران: آگاه.
(1376)، تاریخ  ترکهای آسیای میانه، ترجمۀ غفارحسینی، تهران: توس.
باسورث، ک.آ(1389)، کمبریج، ترجمۀحسن انوشه، تهران: امیرکبیر.
(1381)، سلسله های اسلامی جدید، ترجمۀ فریدون بدره ای، تهران: انتشارات باز.
بارکهاوزن، یواخیم(1346)، امپراطوری زرد(چنگیز خان وفرزندانش)، ترجمۀ اردشیر نیکپور، تهران: زوار.
بناکتی، فخرالدین ابوسلیمان داوود بن محمد(1348)، تاریخ بناکتی، به کوشش جعفرشعار، تهران: سلسله انتشارات انجمن آثارملی.
بیانی، شیرین(1375)، دین و دولت در عهد مغول، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
بویل،جی. ا(1389)، تاریخ کمبریج، ترجمۀ حسن انوشه، تهران: امیرکبیر.
تتوی، قاضی احمد، قزوینی، آصف خان(1382)، تاریخ الفی، تصحیح غلام رضا طباطبایی، تهران: علمی و فرهنگی.
پرایس، کریستین(1364)، تاریخ هنراسلامی، ترجمۀ مسعود رجب نیا، تهران: علمی و فرهنگی.
پطرشفسکی، کارل یان، جان ماسون، اسمیت (1366)، تاریخ سیاسی، اقتصادی ایران در عهد مغول، ترجمۀ یعقوب آژند، تهران: اطلاعات.
پینگ، لیوجی(1373)، معماری اسلامی در چین، ترجمۀ مریم خرم، تهران:  وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
جرالد، فیتز(1367)، تاریخ فرهنگ چین، ترجمۀ اسماعیل دولتشاهی، تهران: علمی و فرهنگی.
خوافی، فصیح(1386)، مجمل فصیح، تصحیح محسن ناجی نصرآباد، تهران: اساطیر.
خواند میر، غیاث الدین(1362)، حبیب السیر، به اهتمام محمد دبیر سیاقی، تهران: خیام.
دلین، ژان(1354)، اقتصاد چین، ترجمۀ سیروس سهامی، مشهد، دانشگاه مشهد.
دولاندلن، شارل (1385)، تاریخ جهان، ترجمۀ احمد بهمنش، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
راوندی، مرتضی(1357)، تاریخ اجتماعی ایران، تهران، امیرکبیر.
رضایی، عبدالعظیم(1378)، گنجینۀ تاریخ ایران، تهران، اطلس.
ساندرز، ج.ج(1372)، تاریخ فتوحات مغول، ترجمۀ ابولقاسم حالت، تهران: امیرکبیر.
سعدی(1363)، کلیات، به اهتمام محمد علی فروغی، تهران: امیرکبیر.
سمرقندی، کمال الدین عبدالرزاق(1353)، مطلع سعدین و مجمع البحرین، تهران، کتابخانه طهوری.
شبانکاره ای، محمدبن علی(1376)، مجمع الانساب، تصحیح میرهاشم محدث، تهران، امیرکبیر.
فرانک، آیرین وهمکاران(1376)، جاده ابریشم، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران، سروش.
فضل الله همدانی، رشیدالدین(1362)، جامع التورایخ، به کوشش بهمن کریمی، تهران، اقبال.
فضل الله همدانی، رشیدالدین(1374)، جامع التواریخ، به کوشش بهمن کریمی، تهران،اقبال.
فضل الله همدانی، رشیدالدین(1388)، تاریخ مبارک غازانی، به اهتمام کارل یان، آبادان: پرشش.
قدیانی، عباس(1384)، تاریخ، فرهنگ و تمدن در دوره مغول، تهران: فرهنگ مکتوب.
کریستین سن، آرتور(1387)، ایران درزمان ساسانی، ترجمه رشیدیاسمی، تهران، نگاه
گروسه، رنه(1365)، امپراطوری صحرانوردان، ترجمه عبالحسین مکیده، تهران، علمی و فرهنگی.
گروسه، رنه و همکاران(1375)، چهرۀآسیا، ترجمۀغلامعلی سیار، تهران: فرزان روز.
لمب، هارولد(1377)، چنگیزخان، ترجمه رشید یاسمی، تهران، امیرکبیر.
مارکوپولو(1363)، سفرنامه مارکوپولو، ترجمۀ سید منصور سجادی و آنجلا دی جوانی رومانو، تهران، گویش.
محمد حسن، زکی(1377)، هنر ایران، ترجمۀ ابرهیم اقلیدی، تهران: دای معاصر.
 
مرتضوی، منوچهر(1370)، مسائل عصر ایلخانان، تهران، آگاه.
مستوفی، حمدالله(1362)، تاریخ گزیده، به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر.
مستوفی، حمدالله(1377)، ظفرنامه، تهران، مرکزنشر دانشگاهی ایران.
مشهدی زاده، ناصر(1379)، هجوم مغول به ایران و پیامد آن(مجموعه مقالات و سمینار تاریخی)، تهران، دانشگاه شهید بهشتی.
منز، بئاتریس فوربز(1377)، برآمدن و فرمانروایی تیمور، ترجمۀ منصور صفت گل، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.
مورگان، دیوید(1371)، مغولها، ترجمۀ عباس مخبر، تهران، مرکز.
میرخواند، (1380)، روضه الصفا، تصحیح جمشید کیان فرد، تهران: اساطیر.
هلین براند، روبرت (1387)، معماری اسلامی، ترجمۀ باقر آیت الله زادۀشیرازی، تهران: روزنه.
ویلبر، دونالدن(1365)، معماری اسلامی ایران در دورۀ ایلخانان، ترجمۀ عبدالله فریار، تهران: علمی و فرهنگی
ویلتس، دوراکه(1353)، سفیران پاپ به دربارخان مغول، ترجمه مسعود رجب نیا، تهران: خوارزمی.